Alex właśnie skończył swój dwudziestoczterogodzinny dyżur na chirurgi. Jest naprawdę zmęczony, ale jednocześnie szczęśliwy, ponieważ nic złego się nie działo. Nie przywieźli żadnego pacjenta, który miał by takie obrażenia, które zagrażały by jego życia. Dla niego jest to naprawdę fajny dzień, ale same godziny wykańczały, ponieważ siedzi się tyle w szpitalu, ale co tam. W końcu mógł wrócić do domu. Kiedy jest warta dobiegła końca poszedł szybko wziąć prysznic, przebrał się w świeże ciuchy i wyszedł ze szpitala, ale najpierw upewnił się, że wszystko zostawił w jak najlepszym porządku. Takie kolejne zobaczenie zawodowe. Pojechał jeszcze do sklepu, żeby kupić coś na obiad. Zadzwonił do matki, że córkę odbierze za jakieś kilka godzin, bo musi tylko trochę dojść do siebie. Pani Campbell nie miała z tym żadnego problemu. Poszedł na górę i wystarczyły mu tylko trzy godziny drzemki i pojechał odebrać dziewczynkę. Zaczęła skakać i piszczeć na jego widok, a na twarzy Alexandra pojawił się szeroki uśmiech, przez który zrobiły mu się zmarszczki i wziął delikatne ciałko córeczki w swoje ramiona mocno ją przytulając. Wypił kawę u rodziców i pojechał do domu. Nie spodziewał się żadnych gości, z nikim się nie umówił. Dzisiaj spędza czas w domu i zajmuję się córką. Musi też ogarnąć trochę dom, chociaż dzięki sprzątaczce było czysto, ale no wiadomo o co chodzi. Siedział w tym momencie w salonie i bawił się z córką, kiedy usłyszał rumor przed swoim domem i delikatne cholera. Co się dzieje. Wziął Maię na ręce i poszedł zobaczyć co się dzieje i aż się zdziwił, ponieważ zobaczył Felicity. Otworzył drzwi i czekał, aż kobieta go zobaczy. Nie odezwał się.