Od czasu to feralnej rozmowy z Crystal chłopak już się z nią nie kontaktował, więc dziewczyna dostała tego co chciała. Tęsknił za nią, ale skoro ona go nie chce to wiecznie nie będzie się dopraszać o zobaczenie jest, bo o normalnej rozmowie nie było mowy. Oczywiście, że widywali się czasem, bo byli sąsiadami, ale to tylko tyle, on nie zaczepiał, a jej to pasowało. Jeśli tak dla niej jest lepiej to trudno. On całkowicie poświęcił się pracy. Co nie oznacza, że zaniedbał swoje obowiązki, nie. Cały czas sumiennie wykonywał swoje obowiązki, ponieważ kocha to co robi. Gdyby było inaczej to przecież by nie studiował tyle czasu i nie użerał się z dzieciakami, chociaż wbrew pozorom bardzo rzadko miał takiego rodzaju problemy. Może jest to spowodowane tym, że nie traktuje uczniów jak kolejny numerek z dziennika tylko jak młodych ludzi. Rozmawia z nimi i tak dalej. Wie też, że w zupełnie inny sposób prowadzi swoje lekcje. Chce zainteresować te dzieciaki tym o czym mówi, a nie nudzić ich do takiego stopnia, że mają totalnie w dupie wszystko o czym mówi. Tak dzieje się bardzo często, a bądźmy szczerzy – dla większości młodzieży szkolnej matka nauk jest mniej ciekawa od etapów rozwoju pleśni na kanapce, którą zostawimy na wakacje w plecaku. Zdawał sobie doskonale z tego sprawę. Po zakończeniu lekcji od razu pojechał do swojego domu. Dzisiaj siedział w szkole do późna, bo jak wychodziło to było już grubo po dziewiętnastej. Trochę już się we znaki dawało mu zmęczenie, ale nie mógł odmówi, kiedy kilkoro uczniów poprosiło go o pomoc w ramach zajęć wyrównawczych. Nie spodziewał się, że kiedy zaparkuje samochód do na werandzie swojego domu spotka Marlowe. Westchnął i zamknął samochód.
- Czego chcesz, Crystal? - zapytał bez zbędnych przywitań czy chociażby jakiejkolwiek uprzejmości.